MONTESSORI

METODA MARII MONTESSORI

„Wyobraźmy sobie, iż istnieje planeta bez szkół lub nauczycieli, gdzie nauczanie nie jest znane, a jednak jej mieszkańcy poprzez codzienne życie i poruszanie się dowiadują się wszystkich rzeczy, a w ich umysłach odbywa się cały proces nauczania. Myślicie pewnie, że przesadzam? Oczywiście, to wydaje się dziwaczne, a jednak jest rzeczywistością. To sposób, w jaki uczy się dziecko. Taką właśnie ścieżką dziecko podąża. Uczy się wszystkiego bez świadomości, że jest to nauka. Stopniowo przechodzi od nieświadomości ku świadomości, krocząc ku coraz większej radości i miłości”. – MARIA MONTESSORI

SAMODZIELNOŚĆ

W tradycyjnej pedagogice odkrywanie świata odbywa się za pośrednictwem nauczyciela. W naszym przedszkolu Dziecko samodzielnie odkrywa znaczenie pojęć za pomocą materiału, który umożliwia autoweryfikację wiedzy

BRAK NAGRÓD I KAR

Odzwyczajanie od nagrody i kary, dzięki czemu następuje naturalny rozwój i kształtowanie się wewnętrznej samodyscypliny dziecka.

ROLA GRUPY

Grupa jest mieszana wiekowo, a przebywanie w niej zachęca dzieci do uczenia się od siebie i pomagania sobie. Dyscyplina nie jest narzucona przez nauczyciela, więc to otoczenie i metoda zachęcają dziecko do samodyscypliny. Tym samym nauczyciel przestaje być w centrum zainteresowań i najważniejsze staje się dziecko.

 

NAUKA I ROZWÓJ

W przeciwieństwie do tradycyjnego sposobu nauczania, program wzorowany na metodzie Montessori kładzie duży nacisk na rozwój sensoryczny, w czym ma pomagać dziecku szeroka paleta pomocy sensorycznych. Efekty uczenia tym samym nie są utrwalane przez czynniki zewnętrzne, ale poprzez powtarzanie tej samej czynności i związanymi z nią odczuciami wewnętrznymi.

PODĄŻANIE ZA DZIECKIEM

Nauczanie odbywa się głównie poprzez indywidualną pracę z dzieckiem, zamiast pracy w grupie i bez dominującej roli nauczyciela, dzięki czemu dziecko samo wybiera pracę, która chce wykonywać, zamiast dostosowywać się do sztywnego programu zajęć. Sprzyja to indywidualnemu rozwojowi dziecka.

SWOBODA WYBORU

Według Montessori Dziecko nie musi podporządkować się czasowi pracy narzuconemu z góry i może zajmować się wybraną przez siebie czynnością tak długo jak uzna za właściwe. Tym samym uczy się we własnym tempie, a nie narzuconym przez grupę. Tu nie ma stałego przydzielonego miejsca i dziecko może pracować w dowolnym miejscu, przemieszczać się, rozmawiać, pod warunkiem że nie przeszkadza innym.

BIOGRAFIA MARII MONTESSORI

Maria Montessori urodziła się 31 sierpnia 1870 roku we Włoszech w miejscowości Chiarawalle. Między 1892-1896 studiowała medycynę. Była pierwszą kobietą-lekarzem we Włoszech, uzyskała doktorat z psychiatrii. W 1897 roku podjęła pracę w Klinice Psychiatrycznej Uniwersytetu Rzymskiego. Była lekarką, pedagogiem i psychologiem.

Obserwując rozwój dzieci, ich zainteresowanie materiałami edukacyjnymi z czasem powiększała ilość narzędzi. Maria Montessori ograniczyła działanie nauczyciela, szła za dziećmi ich potrzebami, zalecała, żeby nie narzucać dzieciom zabawy, nie przeszkadzać w pracy, które same sobie wybiorą.

W roku 1909 opublikowano jej pierwszą książkę pt. „Metoda Montessori”.

W 1929 powstało Assocjatio Montessori Internationale (AMI) – Międzynarodowe Stowarzyszenie Montessori, które zajmuje się kształceniem nauczycieli wg metod Marii Montessori.

Maria Montessori zmarła 6 maja 1952 roku w Noordwijk w Holandii.

Jako twórczyni metody i pedagogiki, Montessori zalicza się do reformatorów edukacji wczesnoszkolnej. Jej postać i dzieło należą do fundamentów współczesnej, nowoczesnej pedagogiki stawiając ją w gronie największych pedagogów współczesności. Wielokrotnie nominowana była do Pokojowej Nagrody Nobla.

Do głównych odkryć, na których Maria Montessori zbudowała swoją metodę zaliczamy: polaryzację uwagi, wrażliwe fazy, absorbujący umysł.

ROLA NAUCZYCIELA

Nauczyciel jest obserwatorem i – w razie potrzeby doradcą.

Pomaga – gdy dziecko wyrazi taka potrzebę, nie wyręcza, nie narzuca się. W razie błędu – nie ocenia, nie krytykuje – robi to jeszcze raz.

Wspólnie z dziećmi ustala zasady pracy w grupie i przypomina o ich przestrzeganiu.

Nauczyciel nieustannie obserwuje, by dawać każdemu dziecku materiał odpowiedni na jego poziomie rozwoju.